یک سوال: با توجه به اینکه هرچه شعاع کمتر باشه عنصر نافلز دزد تره و واکنش پذیری بیشتری دارد، چرا خاصیت شیمیایژ نافلز بیشتر از همه درحالی که شعاع ان بزرگتر از هیدروژنه؟

آره، این سوال خیلی مهمه و ممکنه اولش یه کم گیج‌کننده باشه. درسته که معمولاً هرچی شعاع اتمی کوچیکتر باشه، نافلز 'دزدتر' میشه و راحت‌تر الکترون می‌قاپه. اما این قانون همیشه صدق نمی‌کنه، مخصوصاً وقتی بخوایم فلوئور و هیدروژن رو با هم مقایسه کنیم. بیا اینجوری بهش فکر کنیم: فلوئور یه گنده‌لات خفن: فلوئور تو جدول تناوبی حکم گنده‌لات محله رو داره. خیلی زورش زیاده و الکترون‌ها رو به شدت جذب می‌کنه. این قدرت جذب بالا به خاطر اینه که هسته‌ش خیلی مثبت و کوچیکه و الکترون‌های لایه آخر رو محکم به خودش می‌چسبونه. پس اگه یه الکترونی دور و بر فلوئور پیدا بشه، سریع می‌قاپتش و میره! هیدروژن یه بچه‌ی تخس: هیدروژن کوچولوئه و فقط یه الکترون داره. این یعنی هسته‌ش اونقدر قوی نیست که الکترون‌ها رو محکم نگه داره یا بقیه رو به سمت خودش بکشه. درسته که شعاعش از فلوئور کوچیکتره، ولی زورش به فلوئور نمی‌رسه. پس چرا فلوئور خاصیت نافلزی بیشتری داره؟ چون خاصیت نافلزی فقط به اندازه اتم ربط نداره. یه چیز مهم دیگه هم هست به اسم 'الکترونگاتیوی'. الکترونگاتیوی یعنی چقدر یه اتم حریصه که الکترون‌ها رو به سمت خودش بکشه. فلوئور الکترونگاتیوی خیلی بالایی داره، یعنی خیلی خسیسه و الکترون‌ها رو به شدت جذب می‌کنه. هیدروژن الکترونگاتیوی کمتری داره، یعنی اونقدرها هم به الکترون‌ها وابسته نیست. خلاصه: فلوئور گنده‌لاته و الکترونگاتیوی بالایی داره، واسه همین خاصیت نافلزی‌ش از همه بیشتره، حتی با اینکه از هیدروژن بزرگتره. هیدروژن بچه تخسه و الکترونگاتیوی‌ش کمتره، واسه همین با اینکه کوچیکه، خاصیت نافلزی‌ش از فلوئور کمتره. نکته: یادت باشه که اندازه اتم (شعاع اتمی) فقط یکی از فاکتورهاییه که رو خاصیت نافلزی تاثیر می‌ذاره. الکترونگاتیوی هم خیلی مهمه!